Sensomotoryka

Terapia sensomotoryczna jest przeznaczona głównie dla dzieci z trudnościami szkolnymi. Jest stosowana w terapii dysleksji, dysgrafii, dysortografii, dyspraksji. Jednak ze względu na fakt, że metoda wspomaga rozwój w różnych obszarach funkcjonowania, w terapii uczestniczą również dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, zespołem Aspergera, ADHD, zespołem Downa, dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, z zaburzeniami koncentracji uwagi, zaburzeniami koordynacji, dysfunkcjami ruchowymi oraz percepcyjnymi, obniżoną sprawnością percepcji wzrokowej i słuchowej oraz opóźnionym lub zaburzonym rozwojem mowy.

Głównym celem metody jest wspomaganie rozwoju psychoruchowego przez proces integracji odruchów wczesnodziecięcych. Twórca modelu terapeutycznego w obszarze sensomotoryki – Winfried Scholtz, podobnie jak inni teoretycy i praktycy zagadnień z tego obszaru, podstawy naukowe metody opiera na wiedzy z zakresu neurologii dziecięcej oraz psychologii poznawczej i rozwojowej, dotyczących etapów i prawidłowości rozwoju neuromotorycznego i psychomotorycznego.

Nowatorstwo terapii sensomotorycznej polega również na jej aspekcie praktycznym. Zapewnia ona wybór kluczowych obszarów pomocy oraz propozycje ćwiczeń i zadań dla pacjentów. Bogaty warsztat pracy i efekty poparte dokumentacją na temat dzieci, które były i są objęte terapią w Ośrodku Winfrieda Scholtza, potwierdzają skuteczność i efektywność metody.